jdramath: Fuyu no Sakura [END]

วันอังคารที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2558

Fuyu no Sakura [END]

Fuyu no Sakura

ละครเก่าเมื่อปี 2011 โน่น จับมาปรับปรุงแก้ไขซับอีกรอบ
ส่วนตัวชอบเรื่องนี้ หลังจากดูจบตอนแรกไป เพราะการแสดง
ของรุ่นใหญ่ในเรื่อง โดยเฉพาะ สึโยชิ SMAP ดูกี่เรื่องก็ประทับใจฝีมือ
ฉากฤดูหนาว หิมะขาวโพลนในเมืองยามางาตะหลายฉาก
ให้ความรู้สึกเหงาและเศร้า แต่ก็งดงามบอกไม่ถูก

เรื่องย่อ
อินาบะ ทาสึคุ ช่างกระจกในจังหวัดยามางาตะที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ
ได้อุทิศตัวเองเพื่อดูแลมารดาของเขา
เขาเป็นชายหนุ่มที่ไม่เคยตกหลุมรักใครมาก่อน
อิชิงาว่า โมนามิ ออกเดินทางคนเดียวไปยังจังหวัดยามางาตะ
เพื่อตามหา"ซากุระที่บานสะพรั่งในฤดูหนาว"
ทาสึคุเดินสวนกับโมนามิ ขณะที่เธอเดินอยู่บนถนนและหลงในความงามของเธอ
แล้วทันใดนั้นกระเป๋าถือของเธอก็ถูกกระชากไป
ทาสึคุช่วยดูแลโมนามิที่บาด เจ็บ แต่ว่าโมนามิสูญเสียความทรงจำของเธอ
เพราะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเริ่มย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของทาสึคุ
โมนามิยังสับสนกับความกลัวและความหวั่นเกรงที่เธอไม่สามารถบอกได้ ทั้งยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร
เบาะแสเพียงอย่างเดียวคือรูปถ่ายของกิ่งก้านซากุระที่ถูกถ่ายด้วยกล้องดิจิทัลของเธอ
ดอกซากุระสายพันธุ์เคโอคือดอกซากุระที่ผลิบานในช่วงฤดูหนาว
ชายผู้ที่เอาแต่ดูแลแม่ของเขาและผู้หญิงที่ไม่ได้รู้ว่าเธอคือใคร
ทั้งสองคนถูกชะตากำหนดไว้ให้มาพบกันในโลกที่เงียบสงบปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาว
หลังจากนั้นไม่นานแม่ของทาสึคุก็จากไปและน้องชายของเขา

ฮาจิเมะ แพทย์ประจำโรงพยาบาลก็มาร่วมพิธีศพ เขาสัมผัสได้ถึงความรักของพี่ชายเขากับโมนามิ
ฮาจิเมะเล่าให้โมนามิฟังเกี่ยวกับการดูแลอย่างจริงใจของทาสึคุที่มีต่อเขา และแม่ของเขา
ฮาจิเมะมีแฟนชื่อ มุไค อันนะ นักโภชนาการที่โรงพยาบาลเดียวกัน ทั้งสองคนเฝ้าดูทาสึคุและโมนามิ
แต่ว่า...ระหว่างที่โมนามิฟื้นคืนความทรงจำจนรู้ว่าเธอคือใคร จึงรู้ว่าเธอมีสามีกับลูกสาวแล้ว
โคอิจิสามีของโมนามิมารับเธอกลับไปยังโตเกียวด้วยหัวใจและความทรงจำที่ปวดร้าว
ทาสึคุมาส่งเธอออกจากระยะไกลด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ทว่าโคอิจิก็รับรู้ได้ถึงตัวตนของทาสึคุและการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

นักแสดง

Kusanagi Tsuyoshi as Inaba Tasuku
Imai Miki as Ishikawa Monami
Sato Takeru as Inaba Hajime
Kato Rosa as Mukai Anna

3 ความคิดเห็น:

lablai19754 สิงหาคม 2562 เวลา 07:41
มากกว่า...แค่คำว่ารัก น่าจะเป็นนิยามเรื่องนี้เป็นอย่างดี ก่อนดูก็คิดว่าน่าจะอืดและเป็นความรักของรุ่นใหญ๋ (นางเอกความจำเสื่อมนี่ มุกดื่นๆ พระเอกก็น่าจะเป็นชู้ และเต็มไปด้วยเรื่องสังคมประนามความรักของทั้งคู่ เพราะญี่ปุ่นถือเรื่องผู้หญิงมีชู้มากกว่าผู้ชายมีเมียน้อย)

พอได้ดูตอนแรกเท่านั้น อึ้งคือ การเดินเรื่องเร็วมาก ดนตรีประกอบเพราะมาก ฉากสวยสุด ที่สำคัญคือทะสึคุและโมนามิ เล่นและส่งอารมณ์กันได้ดี รวมถึงเนื้อเรื่องทิ้งพล็อตให้คนดูต้องลุ่นตามตั้งแต่ตอนแรก ว่าโมนามิมีเบื้องหลังแบบไหน และทะสึคุจะสานต่อความรักยังไง
ยิ่งดูยิ่งรู้สึกดีๆ ซีรีย์เรื่องนี้ เพราะคนเขียนบท เขียนในมุมที่สวยงาม แม้แรกๆ ค่อนข้างมืดม่น แต่ถ่ายทอดความรักของทุกฝ่ายออกมาได้ลึกซึ้งมาก โดยเฉพาะรักของโมนามิที่มีต่อโคโตเนะ ทะสึคุต่อโมนามิ หรือแม้แต่พี่น้องอย่างฮาจิเมะและทะสึคุ
โดยทั้งเรื่องเพียงกล่าวถึง 2 ครอบครัว คือโมนามิ และทะสึคุ และผลกระทบจากอาการป่วยของโมนามิ (ซึ่งอันนี้ถือว่าดี เพราะส่วนตัวไม่ชอบให้กล่าวถึงสังคมรอบตัวเลย เพราะจะกล่ายเป็นซีรีย์ที่ dark ไปแทน เพราะสังคมญี่ปุ่นเป็นเช่นนั้น) ทำให้เราลุ่นตลอดว่าโมนามิจะรอดพ้นเงื้อมมือสามีโรคจิต และได้ใช้ชีวิตที่เหลือกับทะสึคุมั้ย แล้วฮาจิเมะจะเลือกงานหรือพี่ชาย
สปอยล์ จนท้ายที่สุดที่โมนามิหนึออกมาได้กับทะสึคุ แล้วลูกสาวและแม่สามีบังเอิญได้เห็นเข้า (แน่นอน ทุกคนฟันธงว่าเธอหนึไปกับชู้ชัวร์ และความผิดแบบนี้จะอธิบายแล้วคนจะเชื่อหรือ) แต่ที่สุด เมื่อเธอกลับบ้าน และพบทั้งสองเข้า หักมุมสุดๆ แม้ลูกสาวจะไม่เข้าใจ แต่แม่สามีที่เป็นไม้เบื่อไม้เบากันมา กลับเชื่อในเหตุผลที่เธอหนึจากรพ.ว่าถูกสามีหลอกให้ผ่าตัด โดยคิดว่าเธอจะไม่สูญเสียความจำหรือเป็นผักไป และแม่สามียังยอมรับเรื่องที่เธอจะออกจากบ้านไป

และมาหักมุมอีกทีตอนที่ลูกสาวโมนามิตามแม่มาที่ยามากาตะพร้อมทะสึคุ แต่โมนามิหมดสติไปและเข้ารับการรักษาที่นั่น สามีเธอตามมาก้มหัวขอร้องให้กลับไปใช้ชีวิตกันสามคน ลูกสาวเธอกลับยืนกรานให้แม่รักษาตัวที่ยามากาตะในช่วงสุดท้ายของชีวิตแม่ แทนที่จะบังคับให้แม่กลับไปบ้าน (อึ้งไปเลย คือโคโตเนะรู้แล้วว่าอะไรสำคัญกับแม่ในว่าระสุดท้าย มากกว่าตัวเอง)

ตอบลบ
คำตอบ
lablai19754 สิงหาคม 2562 เวลา 07:43
(แต่ที่สำคัญลืมบอกไป นางเอกคนนี้ หน้าตาคล้ายกับ nadia chan ของฮ่องกงมาก เลยทำให้เราอินกับเรื่องไปโดยปริยาย) แต่จริงๆ แล้วเป็นที่ฝีมือการแสดงทีดีมากๆ ของเธอด้วย โดยเฉพาะเวลาเจอทะสึคุนี่ ถึงไม่แสดงชัดว่ารัก แต่ก็มีแสดงออกทางสีหน้าแววตาพอสมควร (แต่เพราะเป็นรักต้องห้าม แถมไม่มีอนาคต) แอบแปลกใจไม่เคยเห็น มิกิ อิไมมาก่อนเลย แต่เธอเล่นเรื่องนี้ได้ดีสุด เหมาะกับบท และทะสึคุ ผู้กำกับๆ ดีมากเพราะเรื่องนี้ นักแสดงเล่นดีหมด และส่วนใหญ่แสดงทางสีหน้าและแววตามากกว่าคำพูด (ซึ่งสวนตัวเราชอบซีรีย์ที่แสดงอารมณ์เยอะกว่าคำพูด)

และที่ประทับใจมากๆ เลยก็คือมุกเกาหลีนี่แหละ ที่ทะสึคุ จะพาโมนามิเที่ยวในช่วงที่เธอยังเดินไหว พยาบาลห้าม เพราะเธอมีไข้ แต่เธอยืนกรานว่ามีสิ่งที่จะต้องทำให้ได้ เมื่อไปเที่ยวด้วยกันเสร็จ เธอก็กลับมาทำอาหารให้ทะสึคุทาน ทั้งที่แขนขวาไม่มีแรงแล้ว ก็ยังไม่ยอมแพ้และไม่ให้ทะสึคุช่วย ทำจนเสร็จให้ทะสึคุได้ทาน คือนิคุจากะที่เธอเคยสัญญาจะทำให้ทานตั้งแต่ตอนเธอความจำเสื่อม ตอนที่ทะสึคุท่านหน้าเค้าเครียดมาก แต่เหมือนที่เค้าพยายามกลืนลงไป ไม่ใช่อาหารที่เธอทำ แต่เป็นก้อนสะอื้นที่จุกในอก ทั้งรัก ประทับใจและเสียใจ (สึโยชิเล่นดีมากจริงๆ) และบอกอร่อย โมนามิดีใจมาก และว่าอาหารจานนี้คือความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีให้เค้า (ถ้าเป็นหนังเกาหลีต้องมีไรต่อ แต่สำหรับเราแค่นี้ก็พอ ความรักของทั้งคู่มันสื่ออกมาชัดเจน ลุ่มลึก แต่ขณะเดียวก็เจ็บปวด เจ็บที่ไม่อาจบอกออกไป
ทะสึคุ นั้นกลัวว่า คำรักนั้น จะสร้างภาระให้โมนามิจนทำให้อาการป่วยเธอหนักขึ้น
สำหรับโมนามิ แม้แยกจากสามี แต่อนาคตเธอนับถอยหลังแล้ว แม้เธอจะทราบความในใจของทะสึคุและเธอตรงกัน แต่จะใช้คำรักกับทะสึคุ มีแต่ผูกมัดเค้าให้เสียใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเธอจากไป

และตอนที่เราร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย ก็คือตอนที่โมนามีจะฆ่าตัวตาย เนื้อเรื่องมันปูมาตลอดว่ามะเร็งสมองได้ทำให้เธอพิการไปทีละอย่าง โดยเฉพาะเธอไม่อาจฟังลูกสาวพูดเข้าใจ ไม่อาจเดิน หรือทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเองอีกแล้ว แม้แต่ตาก็เห็นทุกอย่างพร่ามัวหมด
จนเธอต้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มนุษยเกิดมาเพื่ออะไร (เข้าใจเลยนะ ทุกวันต้องทนปวดหัว แล้วก็พิการมากขึ้นทุกวัน สือสารกับใครแทบไม่ได้ ลุกจากเตียงแทบไม่ไหว ทำเคมีที่แสนทรมาน มิกิ ถ่ายทอดออกมาจนเราเองก็เห็นด้วยกับการที่เธอฆาตัวตายเลย)

เธอโดดตึกด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ไร้ผล เมื่อล้มลงเธอเห็นกล้องถ่ายรูปของทะสึคุ เธอได้เห็นภาพซากุระในกล้องหลากหลาย เมื่อเธอไล่ดูก็เห็นทะเลที่เธอกับทะสึคุไปด้วยกันในโตเกียว และรูปซากุระรูปสุดท้ายที่ถ่ายในเวลาห่างกันชมนึง.
เธองง ขณะเดียวกันทะสึคุก็เข้ามาและเพียงมองหน้าต่าง เธอก็สารภาพว่าเธอทนต่อไปไม่ไหวแล้ว แค่สายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ก็ได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากอีกฝ่าย (เป็นอีกฉากที่ใช่แค่สายตา ก็อธิบายทุกอย่างดีกว่าคำพูดนับพันจริงๆ)

และโมนามิก็ถามถึงเรื่องภาพทะเลโตเกียว ทะสึคุจึงสารภาพตามตรงว่า ที่ยามากาตะยังไม่เข้าฤดูใบไม้ผลิ เค้าจึงขับรถไปที่ต่างเพื่อถ่ายรูปซากุระ แล้วหลอกว่าเป็นซากุระต้นนั้นที่เธอรอคอยมันบาน เพียงเพื่อจะสร้างกำลังใจให้เธอผ่านชีวิตไปในแต่ละวันได้ เพราะเป็นเรื่องเดียวที่เค้าทำได้ (ซึ้งโคตร อินสุดๆ) ตอนนั้นโมนามิได้แค่ร้องไห้ พูดไม่ออก แต่ทะสึคุหมดหนทางทำให้เธออยากมีชีวิตได้แค่ว่า "การมีชีวิตของคนๆ หนึ่งจะสามารถเชื่อมต่อกับความสุขของคนอื่นเสมอ"ได้แต่ดึงเธอมากอด ร้องไห้ บอกเพียงว่า "เธอไม่ต้องอยู่เพื่อใคร หรือแม้แต่ตัวเอง แต่ขอให้เธอพยายามมีชีวิตอยู่เพื่อเค้าได้มั้ย" โมนามิเพิ่งหาคำตอบของคำว่า เกิดมาเพื่ออะไรให้กับตัวเองได้ (ตอนนี้เราร้องไห้อย่างเดียวเลยแบบหมดเป็นปีบเลย เพราะทั้งคู่แสดงดีจนเรารู้สึกเหมือนสิ้นหวังไปด้วย แม้ม้นจะเป็นมุขเกาหลีดาษดื่นก็เถอะ กับคนอื่นคงว่านักแสดงคู่นี้แก่ และไม่หล่อสวย เหมือนเกาหลีละมั้ง แต่การแสดงขั้นเทพจริงๆ)

และซีรีย์ยังให้แง่มุมความรัก มากมาย มีทั้งดีและไม่ดี การกำกับที่เพียงให้ภาษากายสื่อความรู้สึกมากกว่าคำพุด ดนตรีประกอบที่ทำให้ทุกอย่างลงตัวอย่างมาก เป็นซีรีย์ที่เราให้คะแนนเต็ม10 เลย

ขอแนะนำว่าเป็นซีรีย์ที่ไม่ควรพลาด
ตอบลบ
คำตอบ

เพิ่มความคิดเห็น